Και ξεχνώ, τα ξεχνώ. Και πίσω δεν κοιτώ. Και ξεχνώ, προχωρώ. Τη ζωή μου ξεκινώ.
Το χιόνι αγκαλιάζει το βουνό, δίχως ίχνη, δίχως φωνή.
Βασίλισσα σ’ ένα θρόνο από πάγο και σιωπή.
Είναι η σιωπή που ουρλιάζει, πόνο αναζητά. Πώς να κρατηθεί μέσα μου βαθιά;
Κανείς να μην υποψιαστεί, θα είμαι η καλή που ξέρουν μια ζωή.
Να μη χαθεί το μυστικό, μα είναι γνωστό.
Και ξεχνώ, τα ξεχνώ. Και πίσω δεν κοιτώ. Και ξεχνώ, προχωρώ. Τη ζωή μου ξεκινώ.
Είμαι εδώ ελεύθερη. Και ξεχνώ, τα ξεχνώ. Το κρύο την καρδιά μου δεν την ενοχλεί.
Στην απεραντοσύνη όλα φαίνονται μικρά.
Τώρα οι φόβοι και οι ενοχές μου δεν μ’ εξουσιάζουν πια.
Τώρα νιώθω έτοιμη να κάνω ο, τι μπορώ.
Μες τη μαγεία του χιονιού ελεύθερη θα ζω.
Και ξεχνώ, τα ξεχνώ. Και πίσω δεν κοιτώ. Και ξεχνώ, προχωρώ. Τη ζωή μου ξεκινώ.
Και είμαι εδώ ελεύθερη. Και ξεχνώ, τα ξεχνώ. Το κρύο την καρδιά μου δεν την ενοχλεί.
Ο πάγος, το κρύο δεν με πειράζουν άλλο.
Η δύναμή μου δεν είναι η φυλακή μου. Ζωντανή ξανά.
Και ξεχνώ, τα ξεχνώ. Και πίσω δεν κοιτώ. Και ξεχνώ, τα ξεχνώ. Τη ζωή μου ξεκινώ.
Είμαι εδώ ελεύθερη. Και ξεχνώ, τα ξεχνώ. Το κρύο την καρδιά μου δεν την ενοχλεί.
…Τα ξεχνώ… προχωρώ, και ξεχνώ, τα ξεχνώ….. και ξεχνώ.