Er was eens een meisje
In haar jonge jaren moest ze leren
Om op te groeien in een oorlog die ze thuis noemde
Wist nooit waar heen te gaan om te schuilen voor de storm
Deed me pijn om de pijn op mijn moeders gezicht te zien
Elke keer mijn vaders vuist haar op haar plaats zette
Hoorde al het geschreeuw, ik huilde op mijn kamer
Hoopte dat het snel over zou zijn
Blauwe plekken vervagen vader maar de pijn blijft hetzelfde
En ik herinner nog steeds hoe je me zo bang hield
De kracht is mijn moeder voor al de liefde die ze gaf
Elke morgen die ik wakker word kijk ik terug naar gisteren
En ik ben oké
Ik vraag me vaak af waarom ik al die schuld heb gedragen
Terwijl jij me hebt geholpen deze muren te bouwen
Schaduwen bewegen in de nacht door een scheur in de deur
De echo’s van een gebroken kind schreeuwen alsjeblieft niet meer
Papa snap je de schade niet die jij hebt gemaakt?
Voor jou is het alleen een herinnering maar voor mij leeft het verder
Het is niet zo makkelijk al de tekenen die je op haar nek maakte te vergeten
Terwijl ik tegen de koude trappen werd gegooid
En elke dag bang was thuis te komen in angst wat ik nu weer zou zien
Blauwe plekken vervagen vader maar de pijn blijft hetzelfde
En ik herinner nog steeds hoe je me zo bang hield
De kracht is mijn moeder voor al de liefde die ze gaf
Elke morgen die ik wakker word kijk ik terug naar gisteren
En ik ben oké