Famous Blue Raincoat [Polish translation]

Jest czwarta nad ranem i kończy się grudzień,

Zapytam w swym liście czy czujesz się lepiej?

W Nowym Jorku dość chłodno, ale mnie to pasuje,

Z muzyką na Clinton Street przez całe wieczory.

Słyszałem, że swój własny domek stawiasz gdzieś w głębi pustyni

I że zacząłeś bez celu żyć, lecz wierzę, że zachowałeś wspomnienia.

Tak, Jane właśnie podeszła z kosmykiem włosów twych;

Mówi, że daleś go jej

Tej nocy, kiedy chciałeś uwolnić się.

Czy w końcu uwolniłeś się?

Gdy ostatnio cię widzieliśmy bardzo się postarzałeś,

A twój słynny niebieski prochowiec przedarty miał rękaw,

Wychodziłeś na dworzec do każdego pociągu,

Lecz wracałeś do domu bez Lili Marlene,

I dałeś mojej kobiecie tylko okruch swego życia,

A kiedy już wróciła żoną była niczyją.

Ja widzę cię tam ciągle z różą trzymaną w zębach

Tani blef jeszcze raz.

Cóż, widzę że zbudziła się Jane

I pozdrawia cię też.

I cóż mam ci powiedzieć, mój bracie, mój kacie...

Cóż dodać jeszcze mam?

Chyba będzie mi cię brakować, wybaczyłem ci raczej,

W sumie dobrze, żeś w drogę mi wszedł.

Gdybyś kiedyś wpadł tutaj, do Jane albo do mnie

Wiedz, że wróg twój śpi twardo, a jego kobieta wolną jest.

O tak, dziękuję ci, że wypędziłeś te troski z oczu jej,

Już myślałem, że zostaną tam na dobre - nie starałem się więc.

A Jane podeszła właśnie z kosmykiem włosów twych;

Tym co daleś go jej,

Tej nocy, kiedy chciałeś uwolnić się.

Serdecznie pozdrawiam, L. Cohen