Albergo a ore [Polish translation]

Pracuję w barze

hotelu na godziny.

Zanoszę kawę tym,

którzy przyszli się kochać.

Chodzą na górę i na dół

pary zupełnie podobne;

już ich nie zauważam

nawet w okularach.

Ale pozostałam tam jak jakaś kretynka,

widząc pewnego ranka tych dwójkę przybyszy.

Czyści, grzeczni, wyglądali niecodziennie,

jak jakichś dwoje malowanych świętych.

Poprosili o pokój,

więc im pokazałam

najmniej odstręczający,

o numerze trzy.

Położyłam na łóżku świeższą pościel

i, jak Święty Piotr, dałam im klucze.

Dałam im klucze do tego raju

i zamknęłam drzwi, żegnana ich uśmiechem.

Pracuję w barze

hotelu na godziny.

Zanoszę kawę tym,

którzy przyszli się kochać.

Chodzą na górę i na dół

pary zupełnie podobne;

już ich nie zauważam

nawet w okularach.

Ale pozostałam tam jak jakaś kretynka,

otwierając drzwi tego szarego poranka.

Odeszli sobie w absolutnym milczeniu,

pozostawiając jedynie dwa ciała w łóżku.

Wiem, że to nie moja sprawa,

ale nie jest sprawiedliwe

umrzeć mając dwadzieścia lat

a na dokładkę jeszcze tutaj.

Owinięto ich w białe prześcieradła

i w ostatnią podróż wyruszyli już sami.

Ani kwiatów, ani ludzi, tylko furgonetka,

ale tam, dokąd jadą, będą się mieli cudownie.

Pracuję w barze

hotelu na godziny.

Zanoszę kawę tym,

którzy przyszli się kochać.

Będą na mnie dziwnie patrzeć,

lecz któż wie dlaczego

nie mam ochoty dawać

klucza od trójki.