Ήταν δυο εβδομάδες μετά την μέρα που έγινε 18
Ντυμένη στα λευκά
Πηγαίνοντας στην εκκλησία εκείνη την νύχτα
Είχε το κουτί με τα γράμματά του στην θέση του συνοδηγού
Έξι πένες σε ένα παπούτσι, κάτι δανεικό, κάτι μπλε
Και όταν οι πόρτες της εκκλησίας άνοιξαν διάπλατα
Κατέβασε το πέπλο της
Προσπαθώντας να κρύψει τα δάκρυά της
Ω απλώς δε μπορούσε να το πιστέψει
Άκουσε τις τρομπέτες απο την στρατιωτική μπάντα
Και τα λουλούδια έπεσαν απο τα χέρια της
Μωρό μου, γιατί με άφησες
Γιατί έπρεπε να φύγεις;
Εγώ βασιζόμουν στο "για πάντα", τώρα δε θα μάθω ποτέ
Δε μπορώ ούτε καν να αναπνεύσω
Είναι λες και κοιτάω απο απόσταση
Ενω στέκομαι στο παρασκήνιο
Όλοι λένε, δε θα επιστέψει στο σπίτι τώρα
Δε μπορεί να συμβαίνει σε μένα αυτό
Αυτό είναι απλά ένα όνειρο
Ο παπάς είπε ας κατεβάσουμε τα κεφάλια μας και να προσευχηθούμε
Κύριε, ανάπαυσε την ψυχή του, και θεράπευσε αυτόν τον πόνο
Μετά όλοι οι εκκλησιαζούμενοι σηκώθηκαν και τραγούδησαν το πιο λυπητερό τραγούδι που είχε ακούσει ποτέ
Μετά της έδωσαν μια τυλιγμένη σημαία
Και την κράτησε ως το μοναδικό πράγμα που της είχε απομείνει απο αυτόν
Ω, και τι θα είχε γίνει
Και μετά τα όπλα πυροβόλησαν για μια τελευταία φορά
Και έμοιαζε με σφαίρα στην καρδιά της
Μωρό μου, γιατί με άφησες
Γιατί έπρεπε να φύγεις;
Εγώ βασιζόμουν στο "για πάντα", τώρα δε θα μάθω ποτέ
Δε μπορώ ούτε καν να αναπνεύσω
Είναι λες και κοιτάω απο απόσταση
Ενω στέκομαι στο παρασκήνιο
Όλοι λένε, δε θα επιστέψει στο σπίτι τώρα
Δε μπορεί να συμβαίνει σε μένα αυτό
Αυτό είναι απλά ένα όνειρο
Ω,
Μωρό μου, γιατί με άφησες
Γιατί έπρεπε να φύγεις;
Εγώ βασιζόμουν στο "για πάντα", τώρα δε θα μάθω ποτέ
Δε μπορώ ούτε καν να αναπνεύσω
Είναι λες και κοιτάω απο απόσταση
Ενω στέκομαι στο παρασκήνιο
Όλοι λένε, δε θα επιστέψει στο σπίτι τώρα
Δε μπορεί να συμβαίνει σε μένα αυτό
Αυτό είναι απλά ένα όνειρο
Ω, αυτό είναι απλά ένα όνειρο
Απλά ένα όνειρο
Ναι,ναι