Dio è morto [Polish translation]

Widziałem

ludzi w moim wieku, którzy odchodzili

drogami prowadzącymi zawsze donikąd,

gonili za marzeniem wiodącym do szaleństwa,

w poszukiwaniu czegoś, czego nie znajdują

w świecie, który już mają,

w nocach skąpanych w winie,

w pokojach zniekształconych przez pastylki,

w oparach dymu,

w świecie zbudowanym z miast,

sprzeciwiali się lub wchłaniali

naszą zmęczoną cywilizację.

To Bóg, który umarł

na poboczach dróg, Bóg umarł

w samochodach kupionych na raty, Bóg umarł

w letnich bajaniach, Bóg umarł.

Powiedzieli mi,

że moje pokolenie już nie wierzy

w to, co często maskowane jest wiarą,

w wieczne mity o ojczyźnie i bohaterach,

bo nadeszła już chwila, by zanegować

wszystko to, co jest fałszem:

wierzenia wykreowane przez zwyczaje i strach,

politykę, która jest tylko karierowiczostwem,

interesowny konformizm,

czczą godność,

hipokryzję tych, którzy zawsze

mają rację i nigdy się nie mylą.

To Bóg, który umarł

w obozach zagłady, Bóg umarł

w wyniku rasistowskich mitów, Bóg umarł

w wyniku partyjnych nienawiści, Bóg umarł.

Myślę jednak,

że to moje pokolenie jest przygotowane

na nowy świat i nowo narodzoną nadzieję,

na przyszłość, którą ma już w dłoni,

na rewolucję bez broni,

bo my wszyscy przecież wiemy,

że jeśli Bóg umiera, to tylko na trzy dni,

a potem zmartwychwstaje.

W naszych wierzeniach Bóg zmartwychwstaje;

w naszych pragnieniach Bóg zmartwychwstaje;

w świecie, który stworzymy, Bóg zmartwychwstaje...