The Ballad of Lucy Jordan [Dutch translation]

De morgenzon streelde lichtjes de ogen van Lucy Jordan

In een wit slaapkamertje in een wit slaapstadje

Terwijl ze daar lag onder de dekens dromend van wel duizend minnaars

Tot de wereld oranje kleurde en de kamer begon rond te draaien

Zevenendertig jaar oud besefte ze dat ze nooit

In een sportauto door Parijs zou rijden met de warme wind door haar haar.

Dus liet ze de telefoon overgaan en zat ze daar zachtjes kinderliedjes

Te zingen die ze in haar vaders makkelijke stoel uit haar hoofd had geleerd.

Haar man, die is naar zijn werk en de kinderen naar school

En o er zijn voor haar zoveel manieren om de dag door te brengen

Ze zou het huis urenlang kunnen poetsen en de bloemen herschikken

Of naakt door de lommerrijke straat kunnen hollen heel de tijd gillend.

Zevenendertig jaar oud besefte ze dat ze nooit

In een sportauto door Parijs zou rijden met de warme wind door haar haar.

Dus liet ze de telefoon overgaan en zat ze daar zachtjes kinderliedjes

Te zingen die ze in haar vaders makkelijke stoel uit haar hoofd had geleerd.

De avondzon streelde zachtjes de ogen van Lucy Jordan

Op het dak waar ze op klom als het lachen te luid werd

En ze boog en maakte een reverence voor de man die haar zijn hand bood

En hij leidde haar naar de lange witte auto die voorbij de menigte klaarstond.

Zevenendertig jaar oud wist ze dat ze het voor altijd gevonden had

Terwijl ze meereed door Parijs met de warme wind in haar haar.