Nietoperze. Słodkie sekrety

Gdy już noc odetchnie szerzej

Ponad dachy, ponad wieże

Lecą czarne nietoperze

W nieprzejrzaną mglę

I na złość wszelkiemu lichu

Gdzieś po ciemku, gdzieś na strychu

Wywołują wciąż po cichu

Swoje czary złe

Jak nietoperze

Mamy nocne sekrety

Jak nietoperze

Słuchamy wielkomiejskich ech

W nocy dziwnej atmosferze

Gdzie rozkoszy księżyc strzeże

Krążą ludzie-nietoperze

Pijąc słodki grzech

Unikając ludzkich sideł

Na bezszumnych błonach skrzydeł

Lecą w mrok na kształt straszydeł

W księżycowy mrok

I znikają w nocnej ciszy

Ni to ptaki, ni to myszy

Gdzie nikt nie dosłyszy

Gdzie ich już nie dojrzy wzrok