Ona tam była, jak obraz.
Ona tam była, zupełnie taka sama.
Ona tam była; musiał tylko wiedzieć, że zapomniała jego imię.
Ulay, Ulay, och.
Biegnąc myślą do ostatniego razu
na Murze1, gdy odwrócili się
by pójść z powrotem; czy to był tylko sen, czy usłyszał ją, jak mówi
Ulay, Ulay, och?
Bardzo się starał ją zapomnieć.
Bardzo się starał iść dalej pewnym krokiem.
Dotrzymał słowa, ale wie, że słyszał
Ulay, Ulay, och.
Ulay, Ulay, och.
Ona tam była, jak obraz.
Ona tam była, zupełnie taka sama.
Ona tam była; musiał tylko wiedzieć, że nie zapomniała jego imienia.
Ulay, Ulay, och.
Ulay, Ulay, och.
Ulay, Ulay, och.
Ulay, Ulay, och.
Ulay, Ulay, och.
Ulay, Ulay, och.
Ulay, Ulay, och.
On tam był, jak jego własny obraz.
On tam był, zupełnie taki sam.
On tam był. Nie mógł wiedzieć, że ona nigdy nie zdradziłaby jego imienia.
Ulay, Ulay, och.
Biegnąc myślą do ostatniego razu
na Murze, gdy się odwrócił.
Czy wracając w ogóle wiedział?
Czy usłyszał ją, jak mówi
Ulay, Ulay, och?
Bardzo się starała go zapomnieć.
Bardzo się starała iść dalej pewnym krokiem.
Ulay, Ulay, och.
Ulay, Ulay, och.
Oni tam byli, jak obraz.
Oni tam byli, zupełnie tacy sami.
Oni tam byli, ale on odszedł, a jej oczy mogły tylko powiedzieć
Ulay, Ulay, och.
1. chodzi o Mur Chiński, na którym Marina Abramović i Ulay spotkali się po raz ostatni przed ostatecznym rozstaniem; https://pl.wikipedia.org/wiki/Marina_Abramovi%C4%87