Ένας χαρταετός πάνω από το γκρι του νεκροταφείου
Στο τέλος της γραμμής πολύ πολύ μακριά
Ένα παιδί πιστεύει στην μαγεία της γέννησης και του δέους
Ω, πόσο όμορφα συνήθιζε να ήταν
Μόνο εσύ και εγώ πολύ μακριά από την θάλασσα
Τα νερά, σπάνια σε κίνηση
Τρεμάμενη πόζα
Στο τέλος του ποταμού το ηλιοβασίλεμα ακτινοβολεί
Όλα τα λείψανα της ζωής που έζησαν πολύ
Εδώ, κουρασμένε ταξιδιώτη ξεκούρασε την ράβδο σου
Σβήσε το ταξίδι από τα μάτια σου
Καλό ταξίδι, αγάπη, ώρα να φύγουμε
Τσέκαρα τα δόντια σου και ζέστανα τα δάχτυλά σου
Τους βλέπω να έρχονται για σένα στον ορίζοντα
Η χάρη της γοργόνας, το παντοτινό κάλεσμα
Ομορφιά στο κυάλι στην βεράντα ενός γέρου άντρα
Οι γοργόνες που άφησες ελεύθερες σου φέρνουν πάλι τα δάκρυα