Ετσι εφυγα για ενα μακρυνο ταξιδι
μακρυα απο τα λαθη που ειχα κανει,
επισκεφτηκα μερη για να μη χρειαστει να σε ξαναδω
και οσο απομακρυνομουν, τοσο καλυτερα ενιωθα.
Χιονιζε δυνατα αλλα εγω συνεχιζα να περπατω,
συχνα στο κρυο αναβα φωτια και σε σκεφτομουν,
ονειρευομουν με τα ματια ανοιχτα στο καταστρωμα
και πιστευα οτι σε εβλεπα σαν αντανακλαση στη θαλασσα,
τα φωτa του λιμανιου εμοιαζαν μακρυνα
και εγω αισθανομουν ευτυχης που προσεγγιζαμε τη ξηρα
ενω η μορφη μου αλλαζε και τα γενια μου μεγαλωναν,
περναγαν ολοκληρες ημερες χωρις να πω ουτε μια λεξη.
Ποσο θα ηθελα αυτη τη στιγμη να εισαι εδω
γιατι σε αγαπω πραγματικα
και δεν υπαρχει μερος οπου να μη σε σκεφτω,
πραγματικα ηθελα να σε εχω
και να μη με ακους να λεω οτι δε μπορω να ζησω ετσι.
Θα ειχα βρει πιο πολλες απαντησεις
αν σε ειχα ρωτησει , μα τωρα ειναι αργα
και δεν μπορω να το κανω αφου εισαι τοσο μακρυα
Θα με ακουγες να λεω οτι το ταξιδι αλλαζει ενα αντρα
και το σημειο αναχωρησης μοιαζει τοσο μακρυνο,
μα o προορισμος δεν ειναι καποιο μερος αλλα αυτο που αισθανομαστε
και δε ξερουμε ουτε που, ουτε ποτε θα φτασουμε
Περνουν μερες ολοκληρες χωρις να πω ουτε μια λεξη
πιστευα οτι εισαι πραγματικα πολυ μακρυα,
αχ και να ξεραμε πριν αναχωρισουμε οτι το νοημα του ταξιδιου και ο προορισμος ειναι το δελεαρ,
γιατι σε αγαπω πραγματικα
και δεν υπαρχει μερος που να μη σε σκεφτω,
ηθελα να σε εχω πραγματικα,
ωστε να μη με ακους να λεω οτι δε μπορω να ζησω ετσι
Θα ειχα βρει πιο πολλες απαντησεις
αν σε ειχα ρωτησει, μα τωρα ειναι αργα
και δε μπορω να το κανω αφου εισαι τοσο μακρυα.
Δε μπορω να το κανω τωρα.......