Σονέτο για την ερωτική πίστη
Απ’ όλα στον ερωτά μου θα είμαι παρών
Πρώτα απ’ όλα, και με τόση λαχτάρα, και συνέχεια και τόσο πολύ
Που ακόμα και μπροστά στη μεγαλύτερη απόλαυση,
Από αυτόν μονάχα θα τέρπεται η σκέψη μου.
Θέλω να τον ζήσω σε κάθε μάταιη στιγμή του
Και για τη δόξα του να σκορπίσω το τραγούδι μου
Να γελάσω το γέλιο μου και να κλάψω το δάκρυ μου
Στη θλίψη τη δική του και την ευτυχία του.
Κι έτσι, όταν αργότερα τυχόν με αναζητήσει
Ποιος ξέρει, ο θάνατος, η αγωνία αυτού που ζει
Ποιος ξέρει, η μοναξιά, το τέλος αυτού που αγαπά
Να μπορώ να πω , για την αγάπη που είχα:
Ας μην είσαι αθάνατη, αφού είσαι φλόγα,
Να σαι όμως αιώνια για όσο είσαι ζωντανή.