Sadece rüzgar için kendimi feda ederim
Ölümün kırmızı kokusunu hissederek
Abanoz gölgeleri altında bir çocuğu hayal ederim
Cennette danseden, cennette danseden
Bu yüzü daha önce görmüş olmalıyım
Sığ anıtın bir anıtı
Abanoz gölgeleri altında şimdi bir çocuk ölüyor
Ama yakınma dönmeyecek tekrar
Birşey kavrıyor ruhumu
Bence tanrı bu
Ama beni kötü duruma düşürüyor kederim
Günahlarım yüzünden
Onun cennetinde nerede tanrı
Neden dönüp duran bir zihnim var
Şimdi görüyorum yukarıda ışığı
Ama karanlıkta düşmeliyim
Ruhum için sonunda dua ediyorsun
Yerimi bulacak mıyım?
Etimi delip geçen bir leş kokusu
Saf olamaz hiçbir zaman
Siyahlık bana hükmettiğinde
Nereye sapmalıyım
Geriye tekrar bakmamak için, kaçmak için
Kötülükten kaçmak için