Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα [Ó,ti skotónis ínai dhikó sou yia pánda] lyrics

Σε θάβω και κλαίω,

κουρασμένη φωτιά,

το ξέρω πως φταίω,

που δεν υπάρχεις πια.

Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω,

μπορώ να γελάω,

μπορώ να πετάω,

με δυο σπασμένα φτερά.

Μπορώ να πετάω,

με δυο διαλυμένα φτερά,

να σ’ αγαπάω,

κι ας μην υπάρχεις πια.

Μπορώ να σ’ ακούω,

μπορώ να σε βλέπω,

μπορώ να σ’ αγγίζω,

κι ας μην υπάρχεις πια.

Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου,

γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα,

στήνουν χορό μεσ’ στο θεόρατο κελί μου,

μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα...

Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα,

ό, τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα...

Σε θάβω και κλαίω,

ξοδεμένη φωτιά,

το ξέρω πως φταίω,

που δεν υπάρχεις πια.

Μα τώρα μπορώ να θυμάμαι,

μπορώ να ξεχνάω,

μπορώ να πετάω,

με δυο σπασμένα φτερά.

Μπορώ να πετάω,

με δυο διαλυμένα φτερά,

να σ’ αγαπάω,

κι ας μην υπάρχεις πια.

Μπορώ να σε φτάνω,

μπορώ να σε χάνω,

μπορώ να σ’ αγγίζω,

κι ας μην υπάρχεις πια.

Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου,

γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα,

στήνουν χορό μεσ’ στο θεόρατο κελί μου,

μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα...

Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα,

ό, τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα.