Τη νύχτα, τη νύχτα είχα μάρτυρα
και τ’ άστρα των φιλιών σου
που έλεγες άλλη, έλεγες άλλη δε θα μπει
στο κάστρο των ματιών σου.
Κι όσο μου φεύγεις μακριά
τόσο η φλόγα σου με καίει και με σβήνει,
σαν τη θάλασσα στα βράχια με ρίχνει
μοίρα μου έγινες και φεύγεις μακριά
μοίρα μου έγινες…
Εκεί που ο ήλιος, εκεί που ο ήλιος δεν περνά
κι ούτε φεγγάρι πιάνει
τον άγριο πόθο, τον άγριο πόθο τραγουδάει
ό,τι αγαπάει και χάνει.
Κι όσο μου φεύγεις μακριά
τόσο η φλόγα σου με καίει και με σβήνει,
σαν τη θάλασσα στα βράχια με ρίχνει
μοίρα μου έγινες και φεύγεις μακριά
μοίρα μου έγινες…