The Ballad of Lucy Jordan [Turkish translation]

Sabah güneşi hafifçe dokundu gözlerine Lucy Jordan'ın,

Beyaz bir banliyö evinin, beyaz yatak odasında,

Binlerce seveni olduğunu düşlerken, yattığı yerde, örtülerin altında.

Dünya turuncuya dönüşene ve dönene dek oda etrafında.

Fark etti ki otuz yedi yaşında:

Gezmemişti hiç, spor arabayla Paris yollarında; ılık rüzgar saçlarında.

Hal böyleyken, bıraktı çalıp dursun telefon, oturup şarkı söyledi usulca,

Küçük, çocuk şarkıları, ezberlediği: babasının rahat koltuğunda.

İşe gitti kocası, çocuklar da okula.

İşte buyur, ah, ne çok yol var günü geçirmek için!

Evi temizleyebilir saatlerce, yeni baştan dizebilir çiçekleri.

Ya da çırılçıplak dolaşabilir avaz avaz bağırarak loş sokaklarda.

Fark etti ki otuz yedi yaşında:

Gezmemişti hiç, spor arabayla Paris yollarında; ılık rüzgar saçlarında.

Hal böyleyken, bıraktı çalıp dursun telefon, oturup şarkı söyledi usulca,

Küçük, çocuk şarkıları, ezberlediği: babasının rahat koltuğunda.

Akşam güneşi nazikçe dokundu gözlerine Lucy Jordan'ın,

Gitgide yükselirken kahkahalarının sesi, tırmandığı çatıda.

Ve başını eğip selamladı, yaklaşıp elini uzatan adamı,

Ve adam götürdü onu; kalabalıktan geçmeyi bekleyen, uzun, beyaz arabaya.

Fark etti ki otuz yedi yaşında:

Gezmemişti hiç, spor arabayla Paris yollarında; ılık rüzgar saçlarında.