Γράμμα σ'έναν ποιητή [Gramma s'enan peeiti]

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σε σώσει

Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή

Κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων

Και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη

Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι

Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά

Να φύγει κράζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του

Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε

κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει

Εσύ τσιγάρο Camel να καπνίζεις,

ναι κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκι

Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν

οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες

Κι εγώ σ' αυτές απλά να σε εσύσταινα

σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες

Κάτι που θα 'κανε τα υγρά παράδοξα σου μάτια

Που αβρές μαθητριούλες τ' αγαπούν και σιωπηροί ποιητές

Χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουνε

Με κάποιο τρόπο που όπως λεν δε γέλασαν ποτέ

Γνωρίζω κάτι που μπορούσε βέβαια να σε σώσει

Εγώ που δε σε γνώρισα ποτέ, για σκέψου, εγώ

Ένα καράβι να σε πάρει, Καίσαρ, να μας πάρει

Ένα καράβι, που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε

κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει

Εσύ τσιγάρο Camel να καπνίζεις,

ναι κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκι

Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν

οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες

Κι εγώ σ' αυτές απλά να σε εσύσταινα

σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε

κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει

Εσύ τσιγάρο Camel να καπνίζεις,

ναι κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκι

Και μια βραδιά στην Μπούρμα ή στην Μπατάβια

Στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει

Γυμνή στα δεκαεπτά στιλέτα ανάμεσα

θα δείτε την Γκρέτα να επιστρέψει