Völuspá [Faroese translation]

1

Hoyrið meg allar heilagar verur,

meira og minni ættfólk Heimdals.

Vilt tú, Valfaðir at eg sigi frá

fornsøgum manna teim fyrstu eg minnist

3

Árla í øldum, á Ymis døgum,

var hvørki hav ella sandur ella svalar aldur.

Jørðin fanst ikki, eiheldur himmalin,

bert gapandi tómleiki, og ongin gróður.

57

Sólin sortnar, fold fer í kav,

heiðar stjørnur hvørva av himni.

Goysandi eimur og brennandi logar,

hátt leikar eldur um himinin sjálvan.

45/47

Brøður munnu berjast og drepa hvønn annan,

systkinabørn munnu siðir spilla.

Yggdrasils askur skelvur trúnandi,

heimstræið eymkar seg, jøtunin losnar.

44

Garmur goyr illa við Gnipahelli,

fjøturin slitnar og freki rennur.

Hon veit av mongum, eg sá longur fram

um ragnarøkur, gudanna lagnustund.

59

Hon sær upp koma á øðrum sinni,

ævigrøna jørð úr kavi.

Ørnin flýgur um fallandi fossar,

hon ið veiðir fisk á fjalli.

64

Sal sær hon standa, fagur sum sólin,

tektur við gulli á Gimli.

Har skulu frægir drottir byggja,

og í ævir yndi njóta.