Ana: Lumo enlasata estas
Ĉu nun vere okazas?
Kiom homoj hodiaŭ venos?
Longetempe, ĝi fermis
Kun neniu vizitis
Sed nun veraj homoj venos!
Kiel mi admiros la kolorojn
Tiel mi ĵus vekiĝis
Mi ja pretas por kelkajn ŝonĝojn
Por unufoje en eternon
Lumas vere lumoj
Unufoje en eternon
Kantita estos kantoj
Mi brulas kun feliĉon - sed mi sentas malsanan!
Por unufoje en eternon
Mi aŭdas voĉojn!
Imagu min - ĉio belan; La
Idealo de malnaivon
Mi brilas kun gracia
Min estis surprizita
De la pli belan homon
Sed mi pli amas ĉokoladon
Ni parolos preter la nokton
Kio estas ja bizara
Mi volas vivi en la estonton
Unufoje en eternon
Ni havos plezuron
Unufoje en eternon
Mi estas el de la omburon
Normale mi esperas por amon dum revas
Sed unufoje en eternon, mi havos okazon
Elsa: Ne envenigu, ne vidiĝu
Estu kio vi devas esti
Kaŝu, ne sentu. Ŝajnigu!
Eraru, tiam ni scios ĉion
Elsa: Sed nur hodiaŭ
Ana: Ĝi estas hodiaŭ!
Elsa: Mi ne povas ĉesi
Ana: Mi nur volas por
Elsa: Malfermitaj estos la pordoj
Ana: Fine!
Ana: Unufoje en eternon
Elsa: Ne envenigu, ne vidiĝu
Ana: Revoj ja estos veraj!
Elsa: Estu kio vi devas esti
Ana: Mi mian solecon forgesos
Elsa: Kaŝu
Ana: Kaj mi mian amon trovos!
Elsa: Kaŝu, ne sentu, ne sciiĝu
Ana: Ĝi finos morgaŭ
Do hodiaŭ devas ĝi!
Por unufoje en eternon
Unufoje en eternon
Mi estas esperonton!