Αυτός ο κόσμος μολύνετε
Ακούω τη κραυγή της γής
Κραυγές της θλίψης
Από παντού
Αχ δεν υπάρχει πλέων συμπόνια.
Γιατί, γιατί η ζωή χάνει την αξία της,
Γιατί να υπάρχει τόσος πόνος
Τόση αδικία στο όνομα Του Θεού
Γιατί, γιατί τα παιδιά να σταματούν να ονειρεύονται
Γιατί οι μανάδες δε σταματούν ποτέ να θρηνούν
Αναρωτιέμαι πώς μας βλέπει Ο Θεός
Μια μικρούλα φωνή, ανάβει
μέσα στην έρημο τρέχει για να προλάβει
να μοιράσει το φως, σ΄ όσους μείνανε εκτός
σ΄ αυτούς που ξέχασε και ο Θεός.
Καρδιά, μες στο σώμα σου γύρνα ξανά
νιώσε πώς η πικρή προσφυγιά
ξεδιψάει με το μαύρο σου δάκρυ.
Καρδιά, μες στο σώμα σου γύρνα ξανά
τα αντίσκηνα πιάσαν φωτιά
που θα φτάσει ως του κόσμου την άκρη.