Over the Misty Mountains Cold [Greek translation]

Ψηλά, πάνω από τα κρύα ομιχλιασμένα βουνά

Σε μπουντρουμια βαθιά και σπηλιές από παλιά

Πρέπει να φύγουμε, στην αυγή της μέρας

Για να αναζητήσουμε τον χλωμό, μαγεμένο χρυσό μας

Οι νάνοι του Γιορ έφτιαξαν ισχυρά ξόρκια

Καθώς τα σφυριά έπεφταν σαν καμπάνες κουδουνίζοντας

Σε μέρη βαθιά, που σκοτεινά πράγματα κοιμούνται,

Σε άδεια δώματα, κάτω από τις πηγές

Για αρχαίο βασιλιά και ξωτικό άρχοντα

Μπορεί να υπάρχουν μεγάλοι χρυσαφένοι σωροί

Που σχημάτησαν και δούλεψαν και το φως τους έπιασαν

Για να κρύψουν πετράδια στη λαβή του ξίφους

Σε ασημένια περιδέραια ζωγράφισαν

Τα λουλουδάτα αστέρια, σε στέμματα τα κρέμασαν

Φωτιά δράκου σε πλεκτό καλώδιο

Πάντρεψαν το φως του φεγγαριού και του ήλιου

Ψηλά πάνω από τα κρύα ομιχλιασμένα βουνά

Σε μπουντρούμια βαθιά και σπηλιές από παλιά

Πρέπει να φύγουμε, στην αυγή της μέρας

Για να αναζητήσουμε τον από καιρό ξεχασμένο μας χρυσό.

Κύπελα σκάλισαν εκεί για τον εαυτό τους

Και άρπες από χρυσό εκεί που κανείς άνθρωπος δεν ψάχνει

Εκεί τραγούδισαν πολλά και μεγάλα τραγούδια

Που δεν άκουσαν ποτέ άνθρωποι ή ξωτικά

Τα πεύκα μούγκριζαν στα ύψη

Ο άνεμος αναστέναζε στη νύχτα

Η φωτιά ήταν κόκκινη, και η φλόγα απλωνόταν

Τα δέντρα σαν πυρσοί έλαμπαν με φως

Οι καμπάνες ηχούσαν στην κοιλάδα

Και οι άνθρωποι κοίταξαν ψηλά με πρόσωπα χλωμά

Του δράκου η οργή, απ'τη φωτιά πιο τρομερή

Έριξε τους πύργους τους και τα εύθραυστα σπίτια τους

Καπνοί έβγαιναν από το βουνό κάτω από το φεγγάρι

Οι νάνοι, άκουσαν την επέλαση του χαμού

Έφυγαν από την αίθουσα σε θανάσιμη πτώση

Κάτω από τα πόδια του, κάτω από το φεγγάρι

Ψηλά πάνω από τα ομιχλιασμένα βουνά, βλοσυρά,

Σε μπουντρούμια βαθιά και σπηλιές, σκοτεινά,

Πρέπει να φύγουμε, στην αυγή της μέρας,

Να ξανακερδίσουμε τις άρπες μας και τον χρυσό μας από αυτόν!

Ο άνεμος φυσούσε τις μαραμένες πεδιάδες

Αλλά στο δάσος δεν κουνιόταν φύλλο:

Εκεί υπήρχαν σκιές, μέρα νύχτα,

Και σκοτεινά πράγματα σιωπηλά σέρνονταν χαμηλά

Ο άνεμος κατέβηκε από τα παγωμένα βουνά

Και σαν παλίρροια βρυχήθηκε

Τα κλαδιά έτριξαν, το δάσος αναστέναξε

Και φύλλα έπεσαν και σάπισαν

Ο άνεμος συνέχισε από τη δύση στην ανατολή

Όλη η κινητικότητα στο δάσος έπαψε.

Αλλά διαπεραστική και σκληρή μέσα από τον βάλτο

Η σφυριχτή φωνή του πέρασε

Τα χορτάρια παραπονέθηκαν, οι φούντες τους λύγισαν

Τα καλάμια χτυπούσαν - κι αυτό συνεχίστηκε

Πάνω από ταραγμένες λιμνούλες, κάτω από τα δροσερά ουράνια

Εκεί που φευγάτα σύννεφα σχίζονταν

Πέρασε το γυμνό βουνό της μοναξιάς

Πέρασε πάνω και από του δράκου την κρυψώνα

Εκεί υπήρχαν μαύροι σκοτεινοί βράχοι ακούνητοι

Και καπνός πετούσε στον αέρα

Άφησε τον κόσμο κι άρχισε την πτήση του

Πάνω από τις πλατιές θάλασσες της νύχτας.

Το φεγγάρι άρχισε να πλέει μέσα στη φουρτούνα

Και τα αστέρια μετατράπηκαν σε κινούμενο φως

Κάτω από το βουνό, σκοτεινό και ψηλό

Ο βασιλιάς έχει έρθει στο θρόνο του

Ο εχθρός του είναι νεκρός, το Σκουλήκι του Τρόμου

Κι έτσι ακριβώς κι άλλοι εχθροί του θα πέσουν!

Το σπαθί είναι κοφτερό, η λόγχη μακριά

Το βέλος γρήγορο, η Πόρτα είναι σκληρή.

Η καρδιά είναι γενναία που κοιτάει τον χρυσό

Οι νάνοι ποτέ πια δεν θα πάθουν κακό.

Οι νάνοι του Γιορ έφτιαξαν ισχυρά ξόρκια

Καθώς τα σφυριά έπεφταν σαν καμπάνες κουδουνίζοντας

Σε μέρη βαθιά, που σκοτεινά πράγματα κοιμούνται,

Σε άδεια δώματα, κάτω από τις πηγές.

Σε ασημένια περιδέραια ζωγράφισαν

Το φως των αστεριών, σε στέμματα το κρέμασαν

Φωτιά δράκου σε πλεκτό καλώδιο

Και τη μελωδία των άρπεων απέκτησαν.

Ο θρόνος του βουνού και πάλι ελευθερώθηκε!

Ω περαστικοί, ακούστε το κάλεσμα!

Ελάτε γρήγορα! Ελάτε γρήγορα! Μέσα από τα συντρίμια!

Ο βασιλιάς της φιλίας και της οικογένειάς σας έχει ανάγκη.

Τώρα φωνάζουμε πάνω από τα παγωμένα βουνά

'Γυρίστε πίσω στις παλιές σπηλιές!'

Εδώ στις πύλες, ο βασιλιάς περιμένει,

Τα χέρια του γεμάτα πλούτη από πετράδια και χρυσό.

Ο βασιλιάς επέστρεψε στο θρόνο του

Κάτω από το σκοτεινό, ψηλό βουνό.

Το Σκουλήκι του Τρόμου είναι σφαγμένο και νεκρό,

Κι έτσι κι εχθροί μας θα πέσουν!

Αντίο λέμε στη ζεστασιά και στα δώματα!

Αν και άνεμος μπορεί να φυσήξει και βροχή να πέσει,

Εμείς πρέπει να φύγουμε, στην αυγή της μέρας,

Πέρα από το δάσος και το ψηλό βουνό.

Στο Ρίβεντεϊλ, που κατοικούν τα ξωτικά

Σε ξέφωτα κάτω από τις ομιχλώδεις πηγές.

Μέσα από βάλτους και συντρίμια ιππεύουμε ταχύτατα,

Το δρόμο ακριβώς, δεν μπορούμε να πούμε.

Με εχθρούς μπροστά, και πίσω τρόμους,

Κάτω από τον ουρανό, θα γίνει το κρεβάτι μας,

Μέχρι να περάσει ο κόπος μας,

Το ταξίδι μας να τελειώσει, η αποστολή μας να ολοκληρωθεί.

Πρέπει να φύγουμε! Πρέπει να φύγουμε!

Ιππεύουμε πριν την αυγή!