Океан [Okean] [Belarusian translation]

Скажы, прайшоўшы шлях, кім станем мы (…ў канцы)?

Замры… і моўчкі ў вочы мне глядзі.

Я так хацеў пісаць табе ўсе песні гэты пра любоў,

Але магу пісаць іх – толькі.., калі я адзін.

Прабач, што я сябе не апраўдаў,

Што я зусім не ідэал, знаю, чакала ж ты так...

Так, гэта так, (але́…) -- адда́дзеным здра́джваюць.

Свой мы знайшлі прытулак тут, пакінуўшыся.

Ты -- мой акіян, мая нязно́сная, мая.

Люблю цябе так моцна я...

Ты -- мой акіян, мой космас,

Сусвет, мой акіян.., и ты -- незвычайная...

Не думай -- калі я маўчу,

Што слоў для цябе – няма -- сказаць.

Зана́дта моцна цябе люблю,

Я знаю -- як сло́вы раняць «да дна!»*.

Ране́й я быў паранен-ранен-ранен,

Быў ране́й паранен-ранен-ранен,

Быў ране́й паранен-ранен-паранен,

Паранен-ранен!.. О! Ооо… О!

Ты -- мой акіян, мая нясце́рпная, мая.

Люблю цябе так моцна я!..

Ты -- мой акіян, мой космас,

Сусвет, мой акіян.., и ты – незвычайная!..

Мой космас...

Мой космас... Оо – ооо…

Ты -- мой акіян, мая нязносная, мая.

Люблю цябе так моцна я... Оо-ооо!..

Ты мой акіян...

Скажы, кім станем мы ў канцы «любвi»?