Υπερασπιστηκα τις επιλογες μου πιστεψα στις προσδοκιες
Μπορεσα πολλες φορες να πω οχι
Με σενα δεν το κατορθωνω.
Φορεσα αλυσιδες
Τα σημαδια της καταδικης μου που δεν θελω να τα θυμαμαι
Αυτη η γροθια στο στομαχι
Το νοεμβρη η πολη ειναι νεκρη σε μια στιγμη
Εσυ ειπες φτανει και εμεινα ανυπερασπιστη
Ο εγωισμος σου ηταν παντα πιο δυνατος απο οτι πιστευα μου
Το νοεμβρη η πολη καιγεται σε μια στιμγη
Το σωμα μου δεν ντυνεται πλεον με λαχταρα
Εσυ δεν φαινεσαι ακομα πιο ισχυρος
Οπως σε πιστευα ενα χρονο πριν τον νοεμβρη
Εμπιστευτηκα το σκοταδι αλλα τωρα ειμαι
Στο φως αναμεσα σε ξενους
Που διαφωνουν με τη θεληση μου να ξαναγεννηθω
Το νοεμβρη η πολη ειναι νεκρη σε μια στιγμη
Εσυ ειπες φτανει και εμεινα ανυπερασπιστη
Ο εγωισμος σου ηταν παντα πιο δυνατος απο οτι τα πιστευω μου
Το νοεμβρη η πολη καιγεται σε μια στιμγη
Το σωμα μου δεν ντυνεται πλεον με λαχταρα
Εσυ δεν φαινεσαι ακομα πιο ισχυρος
Οπως σε πιστευα ενα χρονο πριν τον νοεμβρη
Και εσυ μιλουσες χωρις να λες τιποτα
Προσπαθησα ανεπιτυχως να γλυκανω αυτη τη πικρη γευση
Του προαναγγελθεντος τελους