Сьнег мяце ўсё мацней і мацней
Не убачыць і сьляда
Самотнасьці каралеўства
Каралева гэта я
Ўнутры і звонку вецер люты дзьме, ніяк
Не сьцішыць яго, спрабавала я.
Не падпусьці, не пакажы
Для усіх будзь добрае дзяўчо
Не адчувай, не адкрывай,
На пыл пайшло ўсё
Чаму не? Чаму не?
Не ўтрымаю больш у сабе
Чаму не? Чаму не?
Адвярнусь, зачыню я дзьвер
Скажуць што – ўсё адно мне ўжо,
Хай мяце мяцель
Холад мне ніколі не перашкаджаў
Цікава, як з далечы
Ўсё робіцца малым.
Сьціскалі мяне страхі,
“Бавай” – скажу я ім.
Час паглядзець, што я магу
Ліміт пабачу і зламлю,
Дабра, зла, правілаў – няма.
Я пайшла
Чаму не? Чаму не?
Насустрач небу і вятрам
Чаму не? Чаму не?
Сваіх слёз больш не аддам
Вось я тут, тут застануся
Хай мяце мяцель
Прайдзе мая моц праз паветра і зямлю
Душу сваю ў крышталь ільда усю я укладу
Сьняжынкі гэта мае думкі усяго
Мінулае забудзь, ня будзе больш таго
Чаму не? Чаму не?
Узыходжу як сонца сьвет
Чаму не? Чаму не?
Дзяўчынкі той няма ўва мне
Вось я тут, ў сьвеце прамянёў
Хай мяце мяцель
Холад мне ніколі не перашкаджаў