Edyta Górniak - Dumka na dwa serca

Mój sokole chmurnooki

Pytaj o mnie gór wysokich

Pytaj o mnie lasów mądrych

I uwolnij mnie

Mój sokole, mój przejrzysty

Pytaj o mnie nurtów bystrych

Pytaj o mnie kwiatów polnych

I uwolnij mnie, mój miły...

Jak mam pytać gwiazd w niebiosach?

Są zazdrosne o Twój posag:

O miłości cztery skrzynie

I o dobroć Twą

Mój miły...

Jak mam pytać innych kobiet?

Serce me odkryją w Tobie

I choć wiedzą, nie powiedzą

Nie odnajdę Cię

Mój sokole gromowładny

Pytaj o mnie stepów sławnych

Pytaj tych burzanów wonnych

I uwolnij mnie

Przez kurhany spopielałe

Przez chutory w ogniu całe

Snu już nie znam, step odmierzam

By odnaleźć Cię

Mój miły...

Jakże pytać mam księżyca?

On się kocha w Twych źrenicach

Słońce zgoni, step zasłoni

Nie odnajdę Cię

Mój miły...

Jakże pytać mam Kozaka?

Co na miłość chorą zapadł

On by z żalu świat podpalił

Gdyby stracił Cię...

Mnie...

Jakże pytać mam księżyca?

On się kocha w Twych źrenicach

Słońce zgoni, step zasłoni

Nie odnajdziesz mnie

My wpatrzeni, zasłuchani

Tak współcześni aż do granic

W ciemnym kinie, po kryjomu

Ocieramy łzę