Two Suns in the Sunset [Polish translation]

W lusterku wstecznym

widać zachodzące słońce,

chowające się za mostami ponad drogą,

a ja myślę o tym wszystkim,

czego nie dokończyłem

i mam przeczucie,

potwierdzające się podejrzenie,

że nadejdzie zagłada.

Zardzewiały drut, przytrzymujący korek,

który powstrzymuje gniew,

pęka i nagle znów jest dzień.

Słońce jest wciąż na wschodzie,

mimo że dzień się skończył.

Dwa słońca o zachodzie,

hmmmmmmm,

czy to nadciąga koniec Świata?

To jak chwila gdy blokują hamulce

i ślizgasz się w kierunku wielkiej ciężarówki,

[Mężczyzna: „O, nie!”]

a twe przerażenie sprawia, że ta chwila zdaje się nie mieć końca.

Już nigdy nie usłyszysz ich głosów,

[Dziecko: Tatusiu, Tatusiu!”]

już nigdy nie zobaczysz ich twarzy.

Ani prawo ani żadne kodeksy już cię nie ochronią.

[Krzyk dzieci]

I gdy topi się przednia szyba,

a moje łzy wyparowują,

pozostaje jedynie węgiel.

W końcu rozumiem

co czuło tych niewielu.

Popiół i diament,

wróg i przyjaciel,

w obliczu śmierci wszyscy stajemy się jednakowi.

[Radio: „...a teraz prognoza pogody.

Jutro spodziewamy się zachmurzenia

i przelotnych opadów deszczu z kierunków wschodnich...

Prognozowane maksymalne temperatury

na poziomie 4000 stopni Celsjusza.”]