Не знала, сапраўды, раней,
Што чакаў ты ад мяне, так.
I з абрыва я
Ўнiз гляджу на твой твар.
Можа быць, нам варта б гэта абмеркаваць, нам.
Цяпер – позна ўжо,
(Я…) рэчы збіраю, i знiкаю...
Тваёю я не буду мёд-прынцэсай!
I ніколi я не буду мёд-прынцэсай!
Нават мовiць як з табой,
Ты мае словы крадзеш, так…
Кажучы ўсе часы,
Што памыляюся.
Забудзь мяне; забудзь, што i жыву я…
Ў тым жа горадзе,
Не хачу я болей пра цябе i чуць, больш, i знiкаю...
I нiколi… тваёй я не буду мёд-прынцэсай!
Нiколi тваёю не буду мёд-прынцэсай!
Салодкай… Салодкай тваёй прынцэсай не буду нiколi!
I салодкай тваёю прынцэсай я не буду!