Sono solo nuvole [Belarusian translation]

Ты кажаш мне, што сьвет нязме́нны ёсьць,

І значыць, я застануся – «каб вы́піць» (сядзеці)

Ў чаканьні тут… яго…

Калi б казаў ты, як жыве сьвет той...:

Мой лёс -- падвешана заўжды на нітцы,

Сусьвет жа -- ня знае свой ўзрост.

Не важна больш-дале́й… супро́ць каб ісьці́

Таму, -- што мне даеш ты.

Як знаць – «што йі рабі́ць» (як спра́вісьсі́)!

Паміж намі – толькі во́блакаў цень:

Яны развеюцца…

Прэч адлятаючы за сцэ́ну,

І не скажуць яны ні слова:

Нібы час той, калі праходзіць..,

І ўжо больш нас не чакае,

Болей нас ён не чакае...

І кажаш мне, што больш не марыш ты --

"На падушцы спаць, маю няслушнасць

Дараваўшы… мне, я́к «мне я́ць» (заўжды)"…

Чым бо́лей (больш ты) кажаш,

Ты́м больш го́рай мне (Гэта ж -- нЪ па мне) --

Вісець на нітцы ўсё яшчэ хачу я,

І неба рэзаць папалам.

Не важна бо́льш-дале́й… супро́ць каб ісці́

Таму -- што мне дае́ш ты.

Як і знаць, што йі мне -- рабіць!

Паміж намі – толькі во́блакі..,

Яны развеюцца…

Прэч адлятаючы за сцэну..,

І не скажуць яны ні слова:

Нібы... час той, калі праходзіць, --

Болей нас ён не чакае...

Паміж намі -- не дождж,

Твае між… гаворкі (размовы)...

Паміж намі – толькі во́блакі:

Яны развеюцца!

Далоў адлятаючы з нашага сьвету,

І не скажуць яны хуч слова:

Нібы -- час той, калі праходзіць..,

Не чакае ўжо… ён нас!

Нічо́га больш не бачым --

Про́ціў (Апро́ч) – сценкі -- плечы прымкну́ты.

Знай -- пра што мае́ думкі за́раз --

Я ўжо «сы́та ледзь» (сытая).

Я па-сярод... – мой стан...

Застала́ся йі ма́ру тут – Я-аа-аа!..

І ўсё на кары́сць мне – йдзе (важ)...

Аа… Ааа. Грацье… Grazie.