Легенда [Legenda] [Polish translation]

W głębi gardła ością staje stłumiony krzyk

Oto nadszedł już czas i krzyczy - ty nie krzycz

Zapomnieć o wszystkim to trudna jest rzecz

Jak pijany wojownik o trawę wycierał swój miecz

Jak trzepotało skrzydłami czarne stado wron

A wesołe niebo nagle przestało się śmiać

I jak drżała ręka temu kto pozostał żyw

I wiecznością się stała nagle ta jedna z chwil

A zachód słońca żałobnym ogniem się skrzył

Gwiazdy spoglądały z nieba groźnie jak wilk

Rozłożywszy ręce leżeli ci, co odeszli w mrok

A żywi spali pokotem nie widząc swych snów...

A "życie" - to tylko słowo, jest jeszcze miłość i jest też śmierć...

Hej! Kto będzie z nami śpiewał, jeśli wszyscy będą spać?

Śmierć jest warta tego, by żyć,

A miłość warta tego, by czekać...