La nave del olvido [Polish translation]

Zaczekaj.

Statek zapomnienia jeszcze nie odpłynął.

Nie skazujmy na zapomnienie tego co przeżyliśmy. 1

Przez wzgląd na naszą przeszłość, na naszą miłość, błagam Cię.

Zaczekaj...

Wciąż w mych dłoniach pozostaje młodość,

bym mógł okryć Cię nowymi pieszczotami.

Ona skonałaby na mych rękach, gdybyś odeszła.

Zaczekaj chwilę, choć chwileczkę dłużej,

bym mógł dać Ci całe swe szczęście.

Zaczekaj chwilę, choć chwileczkę dłużej.

Umrę jeśli odejdziesz.

Zaczekaj chwilę, choć chwileczkę dłużej,

bym mógł dać Ci całe swe szczęście.

Zaczekaj chwilę, choć chwileczkę dłużej.

Umrę jeśli odejdziesz.

Zaczekaj...

Wciąż mam wiele radości by Ci je dać.

Mam tysiące nocy miłości dla Ciebie.

Zostań, a w zamian dam Ci swe życie.

Zaczekaj...

Nie zrozumiem jutrzejszego dnia, jeśli odejdziesz,

i dopóki będę godził się z tym, że tylko udajesz miłość,

będę Cię adorował, nawet gdybyś mnie nie kochała.

Zaczekaj chwilę, choć chwileczkę dłużej,

bym mógł dać Ci całe swe szczęście.

Zaczekaj chwilę, choć chwileczkę dłużej.

Umrę jeśli odejdziesz.

Zaczekaj chwilę, choć chwileczkę dłużej,

bym mógł dać Ci całe swe szczęście.

Zaczekaj chwilę, choć chwileczkę dłużej.

Umrę jeśli odejdziesz.

Zaczekaj chwilę, choć chwileczkę dłużej,

bym mógł dać Ci całe swe szczęście.

Zaczekaj chwilę...

1. Dosłownie: „Nie skazujmy na bycie wrakiem statku tego co przeżyliśmy”.