La Carretera II [Polish translation]

Opuściłem już autostradę,

wjeżdżam do miasta.

Deszcz nie przestaje padać,

a moje zwątpienie narasta.

Miasto jest puste,

widzę tylko cienie.

Smutna, długa noc

i samotność w mej duszy.

Pragnę Cię zobaczyć,

ale boję się tego spotkania.1

Być może masz już kogoś innego,2

być może już mnie nie kochasz.

Światła sygnalizatorów mącą w mej głowie

zmuszając do hamowania i przyspieszania,

i ten niepokój, który mnie zabija,

przez który tracę rozum.

W drzwiach Twego domu

ktoś mi mówi, że już tu nie mieszkasz,

że wyjechałaś i nigdy nie wróciłaś,

i że nikt Cię już nigdy więcej nie widział.

Zazdrość rani mnie,

nie potrafię jej kontrolować,

i ta złość, że kocham Cię

w tak irracjonalny sposób.

Pragnę biec,

pragnę usłyszeć o Tobie,

czy myślisz o mnie.

I znów autostrada

i straszna samotność.

Rozmowa z ciszą,

bo nie ma z kim rozmawiać.

I znów tachykardia,

moja choroba powraca.

Szaleństwo poszukiwania Ciebie,

gdy wiem, że to mnie zabija.3

To pragnienie roztrzaskania się,

pędzenia, przyspieszania,

i ta linia tak cienka,

która oddziela życie od śmierci.4

I znów autostrada

i straszna samotność.

Szaleństwo poszukiwania Ciebie

i moja choroba powraca.

1. Dosłownie: „przyjazdu”.2. Dosłownie: „masz inne życie”.3. Dosłownie: „szkodzi mi”.4. Dosłownie: „oddziela od życia pozagrobowego”.