İki Yabancı [Macedonian translation]

Од еден летен ден

Или од филмот „Чај во пустината“

Една сцена ми е на ум.

Како да сме актери,

Обајцата несреќни,

Чија љубов никогаш нема да заврши,

Како што нашата заврши.

Ние сме за љубов неспособни.

Двајца странци, двајца странци...

Заедно но, сами,

Двајца сме странци...

Го паметиш ли тоа сонце,

Кое не увери во Божјото постоење?

Моментално ми е таа вечер на памет

Но, тоа беше одамна,

Нашите рани не беа толку длабоки,

Сепак сето тоа го простувам,

И на тебе и на себе.

А, ти беше толку отсутна.

Двајца странци, двајца странци...

Заедно но, сами,

Двајца сме странци...

Двајца странци, двајца странци...

Заедно но, сами,

Двајца сме странци...

Од еден летен ден

Или од филмот „Чај во пустината“

И мене таа свена ми е на ум,

Поинаква е од твојата но,

Повеќе не се залажувај.

Секако најдобар си кога се работи

За претворање на убави работи во одвратни,

Обвинуваш тогаш други за тоа

Чија ли вредност познаваш, па да знаеш за мојата?

И таа секако, ќе ја уништиш.

Двајца странци, двајца странци...

Заедно но, сами,

Двајца сме странци...

Двајца странци, двајца странци...

Заедно но, сами,

Двајца сме странци...