Jesus Of Suburbia [Greek translation]

Είμαι ο γιός της οργής και της αγάπης

Ο Ιησούς των προαστίων

Από την βίβλο που δεν αφορά κανέναν επουράνιο

Σε μια σταθερή διατροφή που αποτελείται από αναψυκτικά ποπ και Ρίταλιν*

Κανείς δεν πήγε στην κόλαση για τις αμαρτίες μου

Απ'όσο ξέρω

Τουλάχιστον όχι για τις αμαρτίες απο τις οποίες την έχω βγάλει καθαρή

Και δεν πάει τίποτα στραβά με μένα

Έτσι πρέπει να 'μαι

Στη χώρα της ουτοπίας

Που δεν πιστεύει σε μένα

Παίρνω τη δόση μου από τηλεόραση καθισμένος στον σταυρό μου

Το σαλόνι ή την ιδιωτική μου μήτρα

Όσο οι μαμάδες και τα κακομαθημένα κωλόπαιδα λείπουν

Να ερωτεύομαι και να βουλιάζω στα χρέη

Στο αλκοόλ και τα τσιγάρα και το χασίσι

Για να με κρατάει παρανοικό και κάνοντας τη κοκαίνη κάποιου άλλου

Και δεν πάει τίποτα στραβά με μένα

Έτσι πρέπει να 'μαι

Στη χώρα της ουτοπίας

Που δεν πιστεύει σε μένα

Η πόλη των καταραμένων

Στο κέντρο της γης

Στον χώρο του πάρκινγκ

Του συνοικιακού εικοσιτετράωρου καταστήματος που διδάχθηκα

Το απόφθεγμα ήταν απλά ένα ψέμα

Λέει πως το σπίτι σου είναι όπου είναι η καρδιά σου

Μα τι κρίμα

Γιατί δεν χτυπάει όλων η καρδιά με τον ίδιο τρόπο

Με τους χτύπους της τελειώνει ο χρόνος

Πόλη των νεκρών

Στο τέλος ενός ακόμη χαμένου αυτοκινητόδρομου

Πινακίδες που σε οδηγούν λανθασμένα στο πουθενά

Πόλη των καταραμένων

Χαμένα παιδιά με βρώμικα πρόσωπα σήμερα

Κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται

Διαβάζω το γκράφιτι

Στην πόρτα του μπάνιου

Σαν τις άγιες γραφές ενός εμπορικού κέντρου

Και έτσι έμοιαζε να εξομολογείται

Δεν έλεγε πολλά

Μα μόνο επιβεβαίωνε οτι

Το κέντρο της γης

Είναι το τέλος του κόσμου

Και δεν θα μπορούσε να με νοιάζει λιγότερο

Πόλη των νεκρών

Στο τέλος ενός ακόμη χαμένου αυτοκινητόδρομου

Πινακίδες που σε οδηγούν λανθασμένα στο πουθενά

Πόλη των καταραμένων

Χαμένα παιδιά με βρώμικα πρόσωπα σήμερα

Κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται

Δε με νοιάζει

Δε με νοιάζει αν εσένα δεν

Δε με νοιάζει αν εσένα δεν

Δε με νοιάζει αν εσένα δεν σε νοιάζει

Δε με νοιάζει

Όλοι είναι γεμάτοι σκατά

Γεννημένοι και μεγαλωμένοι από υποκριτές

Καρδιές ανακυκλωμένες μα δεν σώζονται ποτέ

Από τη κούνια ως τον τάφο

Είμαστε τα παιδιά του πολέμου και της ειρήνης

Από το Anaheim * μέχρι τη μέση Ανατολή

Είμαστε οι ιστορίες και οι μαθητές

του Ιησού των προαστίων

Χώρα της ουτοπίας

Που δεν πιστεύει σε μένα

Χώρα της ουτοπίας

Και δεν πιστεύω

Και δεν με νοιάζει

Δε με νοιάζει!

Αγαπητά μου τέκνα

Αγαπητά μου τέκνα ακούτε;

Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε λέξη απο αυτά που λέγατε

Είμαστε παράφρονες η απλά εγώ ειμαι πειραγμένος;

Το κενό που υπάρχει μεταξύ της παράνοιας και της ανασφάλειας

Ο θεραπεία, μπορείς να γεμίσεις το κενό;

Είμαι καθυστερημένος η απλά χαζοχαρούμενος;

Κανείς δεν είναι τέλειος και στέκομαι εδώ κατηγορούμενος

Από έλλειψη μιας καλύτερης ετυμηγορίας και αυτή είναι η καλύτερη μου δικαιολογία

Παραμύθια από άλλο ένα διαλυμένο σπίτι

Να ζεις και να μην αναπνέεις

Είναι να πεθαίνεις τραγικά

Να τρέξεις να τρέξεις μακριά

Να βρεις αυτό που πιστεύεις

Και αφήνω πίσω

Αυτόν τον τυφώνα από γαμημένα ψέματα

Έχω χάσει τη πίστη μου σ'αυτήν

Σ'αυτήν την πόλη που δεν υπάρχει

Κι έτσι τρέχω

Τρέχω μακριά

Στο φως του μαζοχιστή

Και αφήνω πίσω

Αυτόν τον τυφώνα από γαμημένα ψέματα

Και έχω περάσει αυτό το όριο

Ένα εκατομμύριο και μια γαμημένες φορές

Μα όχι αυτή τη φορά

Δεν νιώθω καθόλου ντροπή

Δεν πρόκειται να απολογηθώ

Όταν δεν έχεις κάπου να πας

Τρέχοντας μακριά από τον πόνο

Όταν σε έχουν κάνει θύμα

Παραμύθια από ένα ακόμη διαλυμένο σπίτι

Αφήνεις..

Αφήνεις..

Αφήνεις..

Αφήνεις..

Α αφήνεις το σπίτι σου