Chiedilo al Cielo [Belarusian translation]

Лепш было́ б пад дажджом не даваць абяца́ньні, знаю. М-м.

За прамоклага не́льга трымацца й сухім застацца…

Няважна тут (вер!) прабачэ́ньне,

А здо́льнасьці ча́сам не хапа́е нам…

Каб кры́лы да ног прыставіць,

Час не́перамо́жны ў ху́ткасьці сваёй.

Ты спыта́й ў Неба!

Скажа яно табе,

Што супраць волі – зда́рыцца або не!..

Нібы хмарачос, што ра́птам па́дае,

Пустэ́ча, што губляе ўсё..,

Канструкцыя з любо́ві кво́лай стане --

Губляецца з памылкі ча́сам шпа́рка.

І здаецца табе, каб вярнуцца ўжо ёсць падстава… Аа-а.

Для пачу́цця пустэчы, што поўніць

Неспа́дзява́на, як факт…

Павер, суму́ю кожны дзе́нь я!

Не маю ды спосабу сказаць табе.

Цябе шчэ раз ві́нна стрэціць!

Сцяжынку каб толькі мне знайсці́ – «як і дзе?»...

Ты спытай Неба!

Скажа яно табе! --

Што супраць волі – здарыцца або не!..

Нібы небаскроб, што раптам ва́ліцца,

Пустэча, што губляе ўсё…

Губляецца любоў з памылкі часам.

Ты спытай Неба!

Скажа яно табе! --

Што й супраць волі – здарыцца або не!..

Нібы хмарачосу, што падае,

Пустэчы -- губляе ўсё..,

Канструкцыя з любові кволай стане --

Губляецца з памылкі часам шпарка.

Пылу -- супакой пасля наста́не...

Ён такі бясшумны, нібы –

Падае кастрычніку лістота.

Ты спытай Неба!

Скажа яно табе! --

Калі́ адкрыеш, скажаш – рабі́ць што мне!..

Як вяртаюць час за часам страчаны,

Абдымкі ро́бяць моцнымі, --

Калі то праўда, што было́ каханьне...

Ты спытай Неба!

Спытай таго, хто знае!

Калі пачуеш, скажаш – рабіць што мне!..

Як вяртаюць час за часам страчаны,

Абдымкі робяць моцнымі, --

Калі то праўда, што было каханне... Э!

Калі звялося ўсё да адной прамашкі (памылкі)...