Istanotte bid’apo in su sonnu
su chelu luchente
de bramas de affetu comente
sa luche ’e su coro.
Bid’apo pitzinnos
jocande in gurutos
e in pratas de sole.
E a zaja in sa janna
a murmutu, filande
iscarpitas de lana,
e a mama, galana, cosinde
coritos chin filos de brama.
Bid’apo pasteras, funtanas,
puzones a pore
in ramos de méndula in frore
e isposas cantande in su ribu.
Bae luna,
allùghemi sa vida.
Bae luna,
allùghemi su coro.
Diat èsser bellu, luna
inoche a morrer goi.
Bid’apo betzeddos
in foras, contande
de cando, pitzinnos a tzarra,
andaban a mura
in fatu ’e sos rubos,
paschende in campuras
cabaddos e zubos
e sonnios de gloria.
Bid’apo - l’ammento a memoria -
su mundu pitzinnu, serenu,
tranchillu.
Prenande sa broca
de s’abba colada
bid’apo cumpanzos corales
chi como non sun.
Bid’apo
ghirande, a s’intrìghinu, a babbu,
in artu, in su carru,
tra sèghedes d’oro,
de bràssamu tintu,
sa cara luchente ’e sudore,
alligru e serenu,
cantande a murmutu
cantones de pache e d’amore.
Bae luna,
allùghemi sa vida.
Bae luna,
allùghemi su coro.
Diat èsser bellu, luna
inoche a morrer goi.
[Cuncordu:]
Mama nostra
de sos chelos
amparade nos in terra
como e semper goi.