Η καρδιά μου καταρρέει,
Οι παλμοί μου πέφτουν.
Κουβαλάω βαρύ φορτίο,
αναμνήσεις που μολύνουν.
Η απουσία σου είναι μια καταιγίδα που καταστρέφει την ευτυχία μου.
Είμαι ένα στεγνό δάκρυ,
ένα σπασμένο κλαδί.
Kαι το πιο θλιβερό απ' όλα είναι το να αποδεχτώ οτι τα χείλη μου ικετεύουν για τα φιλιά σου.
Το χειρότερο απ' όλα
είναι οτι δεν γυρνάς, δεν γυρνάς πίσω.
Φεύγεις και με ξεχνάς.
Σαν να με είχες αγαπήσει
και το όνομά μου να σβήστηκε.
Σαν να μου είχες γράψει κάποτε και το στιλό σου να με διέγραψε.
Σαν να είχε εξαφανίσει το σώμα σου όλες τις αναμνήσεις.
Σαν να είχες περάσει το κατώφλι και η ζωή σου να είχε κλείσει.
Ποιό κομμάτι μου σε έχει γιατρέψει και σε μέθυσε με αναισθησία,
σαν να είχες αμνησία, αμνησία.
Σε σκέφτομαι στις σκιές της νύχτας.
Σε ονειρεύομαι στην θλίψη της μέρας.
Αν σηκωθώ απο το πάτωμα, η φωνή σου βουίζει και με λυγίζει.
Kαι το πιο θλιβερό απ' όλα είναι το να αποδεχτώ οτι τα χείλη μου ικετεύουν για τα φιλιά σου.
Το χειρότερο απ' όλα
είναι οτι δεν γυρνάς, δεν γυρνάς πίσω.
Φεύγεις και με ξεχνάς.
Σαν να με είχες αγαπήσει
και το όνομά μου να σβήστηκε.
Σαν να μου είχες γράψει κάποτε και το στιλό σου να με διέγραψε.
Σαν να είχε εξαφανίσει το σώμα σου όλες τις αναμνήσεις.
Σαν να είχες περάσει το κατώφλι και η ζωή σου να είχε κλείσει.
Ποιό κομμάτι μου σε έχει γιατρέψει και σε μέθυσε με αναισθησία,
σαν να είχες αμνησία, αμνησία.