Alfonsina y el mar [Greek translation]

Στην απαλή αμμουδιά όπου σκάει το κύμα

Το μικρό της αποτύπωμα δεν έχει πια γυρισμό

Μόνο ένα μονοπάτι πόνου και σιωπής

Έφτασε μες στο βαθύ νερό

Μόνο ένα μονοπάτι από ανείπωτα βάσανα

Έφτασε μέχρι τον αφρό των κυμάτων.

Ένας Θεός μόνο ξέρει τι αγωνία σε συνόδευσε

Τι παλιούς πόνους έκρυβε η φωνή σου μες στη σιωπή

Για να σε νανουρίσει ξαπλωμένη το τραγούδι

Των κοχυλιών της θάλασσας.

Το τραγούδι που τραγουδά στα σκοτεινά βάθη της θάλασσας

Το κοχύλι.

Φεύγεις, Αλφονσίνα, με τη μοναξιά σου

Ποια καινούρια ποιήματα πήγες να βρεις...;

Μια αρχαία φωνή ανέμου και άλατος

Σου θωπεύει πάλι την ψυχή και σε συνεπαίρνει

Και πας πέρα, όπως στα όνειρα

Αποκοιμισμένη, Αλφονσίνα, ντυμένη με θάλασσα....

Πέντε μικρές γοργόνες θα σε οδηγήσουν

Σε δρόμους καμωμένους από φύκια και κοράλλια

Και φωσφορίζοντα αλογάκια της θάλασσας

Θα περιπολούν στο πλάι σου

Και οι κάτοικοι του νερού θα έρθουν πρόθυμα

Να παίξουν πλάι σου.

Χαμήλωσέ μου λιγάκι το φως

Άφησέ με, παραμάνα, να κοιμηθώ ήσυχα

Και εάν τηλεφωνήσει εκείνος μην του πεις ότι είμαι εδώ

Πες του ότι η Αλφονσίνα δεν θα γυρίσει...

Και εάν τηλεφωνήσει εκείνος μην του πεις ότι είμαι εδώ,

Πες του ότι έχω φύγει...

Φεύγεις, Αλφονσίνα, με τη μοναξιά σου

Ποια καινούρια ποιήματα πήγες να βρεις...;

Μια αρχαία φωνή ανέμου και άλατος

Σου θωπεύει πάλι την ψυχή και σε συνεπαίρνει

Και πας πέρα, όπως στα όνειρα

Αποκοιμισμένη, Αλφονσίνα, ντυμένη με θάλασσα...