19歳になりたくない [19 sai ni naritakunai] [Thai translation]

ถ้าเกิดพรุ่งนี้มาถึง

ตัวฉันจะมีอะไรเปลี่ยนไปบ้างมั้ยนะ

จินตนาการไม่ออกเลยว่าจะเป็นไงต่อไป

ผ่านมาทั้งประถม ม.ต้น ม.ปลาย จนจำทางหนีทีไล่ได้หมดแล้ว

ฉันน่ะ อยากปรบมือให้คนที่กล้าฆ่าตัวตายจริงๆนะ

กล้องที่ถือไว้ในมือ กับกีต้าร์ที่แบกไว้ที่หลัง

ส่วนเรื่องราวของคนอื่นมันก็ค่อยๆจางหายไป

ก็สิ่งที่ฉันปล่อยมือจากมันมาน่ะ มันเป็นอะไรที่จอมปลอมนี่นะ

เพราะงั้นก็ไม่ต้องการหรอก ไม่เห็นจำเป็นตรงไหนเลย

ทุกครั้งที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น

ฉันก็เกลียดตัวเองที่เอาแต่เฝ้ามองหาความฝันทุกที

ก็เพราะยิ่งโต ความเจ็บปวดกับความทรมานใจมากมายนั่น

มันก็ลบความฝันฉันให้หายไปเหมือนกัน

วันวานที่ฉันได้แต่หลบหนีจากความจริงครั้งแล้วครั้งเล่าน่ะ

พอย้อนนึกถึงแล้วมันก็มีความสุขดีนะ มันเป็นเพื่อนที่ดีของฉันเลยแหละ

สิ่งที่ฉันตอนนี้ที่18พูดจะได้

ก็คือ ความทรงจำในวันนั้นน่ะหายไปรึยังนะ

ถ้าจะคว้าอะไรมาไว้ในมือได้ ฉันก็อยากได้ทุกอย่างเลย

แต่ ก็รู้สึกว่าที่มีอยู่ตอนนี้ก็มากพอแล้วล่ะ

ทุกทีที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น

แล้วพอได้เห็นอะไรที่ไม่อยากเห็น ก็จะเผลอร้องไห้ออกมา

เลยค่อนข้างกลัวกับการได้รู้ตัวตนของตัวเองขึ้นมาเลย

ตอนนี้ สิ่งที่ฉันในอายุ18คิดได้

ก็คือทำไมคนเราต้องฉลองให้กับการที่จะได้อยู่บนโลกนี้น้อยลงอีกปีด้วยล่ะ

ฉันก็อยากจะเข้มแข็งนะ แต่ก็อยากอ่อนแอด้วย

อยากจะเป็นตัวฉันแบบนี้แค่นั้นเอง

สิ่งที่ฉันนึกไม่ออกน่ะ มันคือสมบัติล้ำค่าที่ไปลืมไว้ที่ไหนก็ไม่รู้

มือที่เคยจับกันไว้ ก็เผลอปล่อยไปแบบไม่ทันรู้ตัวเลย

ทุกทีที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น

แล้วพอได้เห็นอะไรที่ไม่อยากเห็น ก็จะเผลอร้องไห้ออกมา

ฉันน่ะกลัวจริงๆนะ

การที่ได้รู้ตัวตนของตัวเองขึ้นมาน่ะ