Εἰμί Μέριδα
πρεσβύτερον τέκνον τῶν Κηπουρῶν
καὶ τοξεύσω ἐν ὀνόματι μου
ὅταν ἀνεμος ἀνοιγῃ τόν αἰθέρα τόν ψύχρον
ἡ τῶν θέων ἀοίδη μ' ἔλκει
ἐξ ὀρέων εἴς τό φώς
διώξω δ' ἀνέμους
εἴς τό ἅπτειν οὐρανόν
διώξω εἴς τό ἅπτειν οὐρανόν
οὗ δ' ὁ σκότος πάλαι ἔκρυψεν
ἐν ἄντροις τόν χρήσμον
ἀκτίνες μοῖ φαινοῦσι
τό πρῶτον τό κλέος
ἀκούσασ' οὖν τούς μύθους
τήν μοῖραν ἀλλάξω
δεινότερη κεραύνου
ὠς ἐν νεφέλαις ἀετός
διώξω δ' ἀνέμους
εἴς τό ἅπτειν οὐρανόν
διώξω εἴς τό ἅπτειν οὐρανόν
διώξω
εἴς τον οὐρανόν ὑψηλόν