Ніколі не меў шмат, каб табе даць
ніколі, толькі каханне, як дзеці шчырае
але табе было недастаткова.
Чужая ты, больш не маю на цябе права
чужая ты сколькі часу цябе чакаў,
каб сустрэцца калісь.
Ці шчаслівая ты
цяпер, калі носіш золата
або няшчасная,
што на маім месцы чужыя рукі дрыжаць
тое сэрца каму належыць?
Ці шчаслівая ты
далёка ад мяне, мілая
або ўспаміны
драпаюць, як грубы шоўк
ці знайшла ты спакой
там, дзе ад мяне схавалася?
Якое дабро цябе прынясло
на мой парог, калі прайшоў кіламетры зусім сам
але больш не сплю на самоце.
Ці шчаслівая ты
цяпер, калі носіш золата
або няшчасная,
што на маім месцы чужыя рукі дрыжаць
тое сэрца каму належыць?
Ці шчаслівая ты
далёка ад мяне, мілая
або ўспаміны
драпаюць, як грубы шоўк
ці знайшла ты спакой
там, дзе ад мяне схавалася?
Цябе я знаю даўно
як ніхто іншы на свеце
і не пажадаў ні адной іншай
Ці шчаслівая ты
цяпер, калі носіш золата
або няшчасная,
што на маім месцы чужыя рукі дрыжаць
тое сэрца каму належыць?
Ці шчаслівая ты
далёка ад мяне, мілая
або ўспаміны
драпаюць, як грубы шоўк
ці знайшла ты спакой
там, дзе ад мяне схавалася?