So Long, Marianne [Polish translation]

Czy nie podejdziesz do okna, moja maleńka ukochana?

Chciałbym spróbować odczytać przyszłość z twojej dłoni

Wiesz, zwykłem myśleć o sobie jako o jakimś cygańskim chłopcu

Zanim pozwoliłem ci byś zabrała mnie do domu

Do zobaczenia, Marianno, czas byśmy zaczęli

Śmiać się i płakać, i płakać

I znów się z tego wszystkiego śmiać

Cóż, przecież wiesz, że uwielbiam żyć przy tobie

Ale sprawiasz, że zupełnie zapominam

Zapominam modlić się za anioły

A wówczas anioły zapominają modlić się za nas

Do zobaczenia, Marianno, czas byśmy zaczęli

Śmiać się i płakać, i płakać

I znów się z tego wszystkiego śmiać

Poznaliśmy się kiedy byliśmy jeszcze prawie młodzi

W głębi zielonego parku pełnego bzów

Trzymałaś się mnie, jakbym był krucyfiksem

Gdy na klęczkach przemierzaliśmy ciemność

Do zobaczenia, Marianno, czas byśmy zaczęli

Śmiać się i płakać, i płakać

I znów się z tego wszystkiego śmiać

Listy od ciebie mówią mi, że jesteś tuż obok

Więc dlaczego czuję się taki samotny?

Stoję na skalnej półce a twoja cienka pajęczyna

Przyczepia moją kostkę do kamieni

Do zobaczenia, Marianno, czas byśmy zaczęli

Śmiać się i płakać, i płakać

I znów się z tego wszystkiego śmiać

Teraz potrzebuję twojej skrytej miłości

Jestem zimny jak nowa brzytwa

Odeszłaś kiedy powiedziałem ci że jestem ciekaw

Nigdy nie powiedziałem, że jestem odważny

Do zobaczenia, Marianno, czas byśmy zaczęli

Śmiać się i płakać, i płakać

I znów się z tego wszystkiego śmiać

Och, jesteś taką śliczną kobietą

Widzę, że znów odeszłaś i zmieniłaś nazwisko

Właśnie wtedy, gdy ja wdrapałem się na szczyt tej góry

By obmyć w deszczu swoje powieki

Do zobaczenia, Marianno, czas byśmy zaczęli

Śmiać się i płakać, i płakać

I znów się z tego wszystkiego śmiać