Pozwól mi, Panie [Croatian translation]

Daj, Panie, co dzień promyk słońca i pozwól śpiewać nową pieśń.

Ach, nie jest przecież moją winą, że kocham życie aż do łez.

Bo kochać życie nie jest grzechem i nie jest zdradą Twoich praw.

Więc daj mi, Panie, trochę szczęścia i obym zdrowym był, to spraw.

Ja nic od życia prawie nie chcę i nie wymagam dużo zbyt.

Jedynie nie chcę, by katuszą była mi bieda, głód i wstyd.

Ja nie mam marzeń ponad miarę, ja nie wyciągam po nic rąk.

Chcę co dzień znaleźć złoty promyk, no i przyjaciół wierny krąg.

Pozwól mi, Panie, zostać sobą, żebym nie musiał kogoś grać.

No i nie uczyń mnie żebrakiem, którego na nic nie jest stać.

Nie proszę Cię o rzeczy drobne, z drobnymi radę sobie dam.

Tylko nie pozwól, dobry Panie, żebym na świecie został sam.

Ja nic od życia prawie nie chcę i nie wymagam dużo zbyt.

Jedynie nie chcę, by katuszą była mi bieda, głód i wstyd.

Ja nie mam marzeń ponad miarę, ja nie wyciągam po nic rąk.

Chcę co dzień znaleźć złoty promyk, no i przyjaciół wierny krąg.

Jeżeli musisz mnie ukarać, rozumu nie zabieraj mi.

Już lepiej każ mnie kołem łamać i na noc wyrzuć mnie za drzwi.

Nikomu krzywdy nie zrobiłem, jedynie sobie, tak, to fakt.

Lecz jeśli nawet podle żyłem, to żałowałem tego w snach.

Ja nic od życia prawie nie chcę i nie wymagam dużo zbyt.

Jedynie nie chcę, by katuszą była mi bieda, głód i wstyd.

Ja nie mam marzeń ponad miarę, ja nie wyciągam po nic rąk.

Chcę co dzień znaleźć złoty promyk, no i przyjaciół wierny krąg.