Ànema néra

Stavòta, siénte a me, te si' sbagliata!

Tu si' felice? E io chiù felice 'e te!

M'aggio truvato n'ata 'nnammurata,

chélla ca overamènte fa’ pe me!

Chiù bèlla ‘e te

no, nun è nata ancòra,

Ma è ‘nnammurata e sòra

chésta ca sape chiàgnere.

Bèlla nun è,

ma è n’ànema sincèra

cride ca tutte tèneno

n’ànema néra cómm’a tte!

T'aggio lassato e nun me pare ovèro

ch'aggio tenuto 'a forza 'e te lassá.

Ma ciérti vvòte stóngo accussí allèro

ca m'addimmanno io stesso: «Cómme va?»

Chiù bèlla ‘e te

no, nun è nata ancòra,

Ma è ‘nnammurata e sòra

chésta ca sape chiàgnere.

Bèlla nun è,

ma è n’ànema sincèra

cride ca tutte tèneno

n’ànema néra cómm’a tte!

E cómme chiagne 'a 'nnammurata mia

quanno me véde 'e rìdere accussí!

M'a lègge dint'o còre 'sta buscia

e nun perdòna a chi me fa’ suffrí...

Chiù bèlla ‘e te

no, nun è nata ancòra,

Ma è ‘nnammurata e sòra

chésta ca sape chiàgnere.

Bèlla nun è,

ma è n’ànema sincèra

cride ca tutte tèneno

n’ànema néra cómm’a tte!