Le temps des fleurs [Polish translation]

W karczmie dawnego Londynu

gdzie nieznajomi się spotykają

nasze głosy radowały się i podnoszą się z cienia

I słuchamy jak nasze serca śpiewają.

To były czasy kwiatów

Nie przejmowaliśmy się strachem

Przyszłość miała smak miodu

Ty wspierałeś mnie swym ramieniem

Twój głos szedł w ślad za mym

Byliśmy młodzi i wierzyliśmy w niebo

La, la, la...

Byliśmy młodzi i wierzyliśmy w niebo

Potem nadeszły dni mgliste

z dziwnym hałasem i płaczem.

Ile nocy spędziłam bez księżyca.

Kiedy szukałam w mym sercu karczmy,

Jak za czasów kwiatów

Gdy żyliśmy bez strachu

Gdy każdy dzień miał smak miodu

Ty wspierałeś mnie swym ramieniem

Twój głos szedł w ślad za mym

Byliśmy młodzi i wierzyliśmy w niebo

La, la, la...

Byliśmy młodzi i wierzyliśmy w niebo

Wyobrażałam sobie jak gonię mgłę.

Myślałam, że mogę cofnąć czas.

I wymyślić światło księżyca

Pod którym we dwoje śpiewalibyśmy jak dawniej.

Jak za czasów kwiatów

Gdy żyliśmy bez strachu

Gdy każdy dzień miał smak miodu

Ty wspierałeś mnie swym ramieniem

Twój głos szedł w ślad za mym

Byliśmy młodzi i wierzyliśmy w niebo

La, la, la...

Byliśmy młodzi i wierzyliśmy w niebo

Tego wieczoru stałam przed drzwiami

karczmy, do której ty już nie przychodzisz,

A piosenka, którą noc mi przynosi

nieznana jest już memu sercu

To był czas kwiatów

Gdy żyliśmy bez strachu

Gdy każdy dzień miał smak miodu

Ty wspierałeś mnie swym ramieniem

Twój głos szedł w ślad za mym

Byliśmy młodzi i wierzyliśmy w niebo

La, la, la...

Byliśmy młodzi i wierzyliśmy w niebo