La solitudine [Dutch translation]

Marco is ervandoor gegaan en komt niet meer terug

De trein van 7.30 uur zonder hem

Is een hart van metaal zonder ziel

In de kou van de grijze ochtend van de stad

Op school is zijn schoolbank leeg, Marco is in mij

Zijn adem is zacht tussen mijn gedachten

Enorme afstanden lijken ons te scheiden

Maar mijn hart klopt hard in mij

Wie weet of jij aan me denkt

Of je nooit met je ouders praat

Of je je verstopt zoals ik

Je ontvlucht de blikken en je blijft

Opgesloten in je kamer en je wilt niet eten

Je houdt je kussen stevig vast

Je huilt, je weet niet

Hoeveel pijn de eenzaamheid je nog zal doen

Marco, in mijn dagboek heb ik een foto

Je hebt de ogen van een verlegen jongetje

Ik druk het stevig aan mijn hart en ik voel dat je er bent

Tussen het huiswerk van Engels en wiskunde

Jouw vader en zijn adviezen, wat een eentonigheid

Hij heeft jou weggenomen met zijn werk

Hij heeft zeker nooit om jouw mening gevraagd

Hij zei "op een dag zul je me begrijpen"

Wie weet of jij aan me denkt

Of je met je vrienden praat

Om niet meer om mij te lijden

Maar het is niet makkelijk, dat weet je

Op school kan ik er niet meer tegen

En de middagen zonder jou

Leren is nutteloos, alle ideeën

Storten zich op jou

Het is niet mogelijk om

het leven van ons tweeën te verdelen

Ik smeek je, wacht op me, mijn lief

Maar ik kan je niet misleiden

De eenzaamheid tussen ons

Deze stilte in mij

Is de rusteloosheid van het leven

leven zonder jou

Ik smeek je, wacht op mij omdat

Ik niet zonder jou kan blijven

Het is niet mogelijk om

Het verhaal van ons tweeën te verdelen