همین که مینویسم و
به واژه میکِشم تو رو
دوباره بار غم میشینه روی شونههای من
همین که میشکفی مثل
یه گل میون دفترم
دوباره گرمی لبات رو گونههای من
همین که میری از دلم
قرار آخرم میشی
دوباره زخم میخورم دوباره باورم میشی
همیشه کم میارمت
همیشه کم میارمت
نمیشه که نبارمت
نمیشه که نبارمت
گریه فقط کار منه
تو اشکاتو حروم نکن
به واژهای نمیرسی
اینجوری پرس و جو نکن
فاصلهها مال منه
تو فاصله نگیر ازم
بمون که باورت بشه
گریه نمیشه سیر ازم
همیشه کم میارمت
همیشه کم میارمت
نمیشه که نبارمت
نمیشه که نبارمت
همین که مینویسم و
به واژه میکِشم تو رو
دوباره بار غم میشینه روی شونههای من
همین که میشکفی مثل
یه گل میون دفترم
دوباره گرمی لبات رو گونههای من
همین که میری از دلم
قرار آخرم میشی
دوباره زخم میخورم دوباره باورم میشی
همیشه کم میارمت
همیشه کم میارمت
نمیشه که نبارمت
نمیشه که نبارمت