نشسته ام جایی که تو ایستاده بودی
در این اتاق های خالی
متعجم که کجا را اشتباه رفتیم
سعی می کنم فراموش کنم
از ذهنم محو کنم
هنوز می توانم صدا را بشنوم
دوباره سپیده دم طلوع می کند
من در بستر بیدارم
قلب من دیگر کار نمی کند
چون تو رفته ای،هنوز...
متعلق به توام
مانند یکی بودن دریا و نهنگ
عشق آنها تنها یکیست
و سپس در ساحل تسلیم می شود
رویاهایی که برنامه ریزی کردیم
ناگهان پایان میابد
چگونه می توانم زنده بمانم؟
در این جا منجمد می شوم
دیدن چهره ات
مرا از درون می کشد
دوباره سپیده دم طلوع می کند
در آغوش تو،شعله ای دیگر
من اونو حقیر می دانم،تمام وجودش را حقیر می دانم
و خیانت تو،هنوز...