En Derine

Bürün isyana Içimi soğut biraz

Dilimin ucunu biçiyor küfürleri bas

Bugün az kala yakıyordum gemileri

Az daha sabrımı zorlasalardı firar edecekti aklımdan ihtimaller

Vardır hep iyi bahaneler

Sistem ağzımı kapatır ama yazar kalemim en derin ifadeyi

Suskunluk  sefil‚ rezaletim olur anlatamazsam bu metaneti

Kalemi bırakıp silaha sarılan bir çocuğa borcum var‚ onun bu emaneti

Sevgisizliğin  bir marifeti bu dünya ve onu fena akıbeti

Ölüm ismimi deftere yazana kadar yine anlatırım be ne yapıp edip

Saklama insaniyetini onlara aldanma ki aldatamasınlar

Vicdan avlayamasınlar‚ yalan aklayamasınlar

Yalakalar ve hasımlar, etrafını saran yalancı basın var

Onca kayıp ve de onlarca yasın var, ama baş başa kalamadın göz yaşınla

(hah‚ hah) buna şaşırma, onlar gibi olmaya çalışma

ÇIçekleri ezenler hep vardır ama onların varlığına alışma

Seni kendin olmaktan alıkoyanlar olacak, kendinle de yarışma

Sen gülümse yeter ben ön saftayım hep sözümle sazımla

Yalanı yerine‚ koyamam acı yerine

Batarım en derine, yanarım ellerine

Of

Biliyorum onu affetmedin, bir anlık bir gaflet dedin

Hasret çektin yine kasvet yerin, ama bu durumdan ona bahsetmedin

Gözlerinde yeni şafaklar, eski geceler, eski heceler

Eski defterleri soruyorsun şimdi garip hecele; yolu kaybetmedin

Dikkat et sezmesinler, bezgin bitik bir seslesin sen

Dinleyip kapılma fazla ki, sokakta bir gece yolunu kesmesinler

Bıktın derdinin cümlesinden, yarısı kesik gibi tüm resimler

Yalnızın derdi başkadır, aynını çekmeden gülmesinler

Yalnız şiir, yalnız dua; uçurumlardan vardın suya

Omuzlarına kalmış dua, herkes her b*ku yanlış duyar